Rzym 2011

Przełom września i października 2011 roku. Po raz drugi w życiu dane mi było pojechać do Rzymu, by spędzić tam co prawda zaledwie trzy dni, ale trzeba przyznać, że były to niezwykle bogate we wrażenia, niepozbawione trudu i wysiłku, intensywnie przeżyte chwile.

U GROBU BŁ. JANA PAWŁA II

Wyjazd odbył się w cztery miesiące po beatyfikacji Jana Pawła II, a nawiedzenie grobu nowego błogosławionego i podziękowanie za jego niezwykły pontyfikat stanowiło główny cel pielgrzymki. Dlatego wyjątkowym przeżyciem było uczestnictwo w niedzielnej mszy

Anioł Pański z Benedyktem XVI

świętej w kaplicy św. Sebastiana, do której po majowej beatyfikacji przeniesiona została z podziemi bazyliki św. Piotra trumna z ciałem papieża Polaka. Natomiast miejscem ostatniej przed powrotem do Polski mszy był kościół św. Ducha, gdzie znajdują się relikwie bł. Jan Pawła II i w sposób szczególny czczone jest Boże Miłosierdzie i jego apostołka, św. Faustyna. 
           W słoneczne niedzielne południe na Placu św. Piotra uczestniczyliśmy także w modlitwie „Anioł Pański” prowadzonej przez papieża Benedykta XVI (gdzież bym się wtedy spodziewała, że w niecałe dwa lata później będzie to emerytowany biskup Rzymu), a po południu kontynuowaliśmy zwiedzanie Rzymu.

KRÓTKO ALE INTESYWNIE 

Pobyt w Wiecznym Mieście był krótki, ale wypełniony niezwykle bogatym i ciekawym programem, jaki realizowaliśmy na czele z doskonale przygotowaną, bogatą w wiedzę przewodniczką, Polką od lat mieszkającą w Rzymie.  

 

Bazylika św. Jana na Lateranie

Figura św. Pawła przed
bazyliką św. Pawła za Murami

Wejście na teren katakumb św. Kaliksta

  

Opactwo Tre Fontane

W sobotę nawiedziliśmy dwie z rzymskich bazylik: św. Jana na Lateranie oraz św. Pawła za Murami, a także Święte Schody, katakumby św. Kaliksta, kościółek „Quo vadis” i Opactwo Tre Fontane, gdzie został ścięty św. Paweł, a w miejscach, w które uderzyła jego głowa, wypłynęły trzy źródełka. W kolejnych z rzymskich bazylik, czyli św. Piotra i Santa Maria Maggiore, modliliśmy się następnego dnia. Byliśmy także w innych świątyniach, m. in. w Panteonie, który od VII wieku jest użytkowany jako kościół katolicki pw. Santa Maria ad Martyres – Najświętszej Marii Panny od Męczenników, w kościółku z oryginalnym obrazem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, w kościele św. Andrzeja delie Fratte, gdzie św. Maksymilian Kolbe otrzymał święcenia kapłańskie i odprawił pierwszą mszę świętą.  

Spacerując po mieście w słońcu i przy bezchmurnym, błękitnym niebie, podziwialiśmy jeszcze wiele innych pięknych, znanych miejsc i zabytków, a wśród nich rzymskie fontanny (np. Czterech Rzek, Di Trevi, Neptuna), place (np. Piazza Navona), Most Anielski, Pałac Anioła, Koloseum, Forum Romanum, Forum Trajana, Kapitol, Schody Hiszpańskie i wiele innych.

Koloseum

Most Anielski z Pałacem Anielskim w tle

Panteon

Piazza Navona

Forum Roman

 

Bazylika św. Piotra w blasku porannego słońca

Spacer po Rzymie

Niezapomnianych doznań artystycznych dostarczyła wizyta w Muzeach Watykańskich. Oczywiście niemożliwością jest zobaczenie wszystkich zgromadzonych tam eksponatów, ponieważ podobno trzeba byłoby na to poświęcić kilka lat, ale to, co zdążyliśmy zobaczyć i tak zrobiło ogromne wrażenie. Czymś niezwykłym jest możliwość podziwiania znanych dotąd z albumów fresków Michała Anioła zdobiących Kaplicę Sykstyńską, ale jeszcze głębsze przeżycia wynikają ze świadomości bycia w miejscu, w którym podczas konklawe kardynałowie wybierają papieża.

Muzea watykańskie

Eksponaty w Muzeach watykańskich

Kopuła bazyliki św. Piotra. Widok z ogrodów watykańskich

Urocza fotografia papieża na jednej z muzealnych ekspozycji

 

 

 

 

 

 

Watykańskie zaułki

Watykańskie zaułki

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

POMIMO TRUDU I ZMĘCZENIA WARTO

            Łatwo nie było. Podróż samolotem szybka, wygodna, ale pomyliłby się ktoś, sądząc, że weekend w Rzymie był pobytem wypoczynkowym. Na rzymskim lotnisku wylądowaliśmy po północy. Czasu na sen zostało niewiele, bo dzień zaczynaliśmy po godz. 5³⁰, zatem Wieczne Miasto witaliśmy nieco zaspanymi spojrzeniami. Pierwszy dzień można by nawet uznać za test sprawnościowy, gdyż po dotarciu w zaplanowane miejsca autobusami miejskimi i metrem dalej poruszaliśmy się piechotą, ale dzięki temu zwiedzało się ciekawiej, choć nie bez zmęczenia. Równie męczące były pozostałe dwa dni włącznie z powrotem do Polski po godz. 3⁰⁰ w nocy. Jednakże cały ten trud, zmęczenie, wysiłek, bolące nogi są niczym w porównaniu z możliwością bycia w miejscach tak ważnych w dziejach chrześcijaństwa, z wrażeniami, jakie na zawsze pozostaną w sercu człowieka, ubogacając je i skłaniając do zadumy nad własnymi życiowymi postawami.